Kategoria: News

Wzrost stopy bezrobocia generalnie wzmacnia pozycję pracodawców, umożliwiając im ustalanie warunków zatrudnienia. Specjaliści IT, podobnie jak przedstawiciele innych profesji, napotykają wyzwania w procesie poszukiwania pracy. Jednakże, sektor IT wyróżnia się istotnym elementem – utrzymującą się podwyższoną liczbą dostępnych ofert pracy w porównaniu z innymi branżami.

Marcowe spotkanie Klubu CIO zgromadziło liderów IT i biznesu, by przedyskutować
sztuczną inteligencję (AI). Tematem przewodnim była (i nadal jest) pragmatyka
wdrożeń AI w polskich przedsiębiorstwach. Frekwencja blisko 70 osób świadczy o dużym
zainteresowaniu tematem.

Spotkanie miało na celu otworzenie dialogu o wyzwaniach, szansach i
przyszłości AI w kontekście specyfiki polskiego rynku. Organizatorzy postawili na
pragmatyzm i wymianę doświadczeń, unikając czysto
teoretycznych rozważań.

Uwaga: Warto podkreślić, że dyskusja koncentrowała się na realnych
problemach i perspektywach, z jakimi mierzą się firmy w Polsce, planując lub realizując projekty
związane z AI. Spotkanie miało charakter roboczy i analityczny, a nie promocyjno-marketingowy.

Inauguracja spotkania należała do Piotra Mieczkowskiego z Fundacji Digital Poland, który
zaprezentował kluczowe tezy raportu „Map of Polish AI”. Raport, powstały z inicjatywy
Ministerstwa Przedsiębiorczości i Rozwoju, stanowi (pierwszą tego typu) analizę polskiego
rynku AI.

Opracowanie objęło ponad 200 firm (dostarczających rozwiązania AI), analizując
ich kompetencje, sektory działalności, modele biznesowe oraz źródła finansowania. Piotr Mieczkowski
podkreślił unikatowy charakter raportu, wskazując na jego wartość jako źródła danych
i perspektyw dla potencjalnej współpracy w sektorze AI.

Ważne spostrzeżenie: Z raportu wynika, że tylko nieco ponad 30%
analizowanych firm generuje większość przychodów (powyżej 70%) bezpośrednio z
działalności ściśle związanej z AI. To kluczowy wskaźnik dojrzałości rynku.

Jacek Chmiel z IT Kontrakt przedstawił perspektywę dużych przedsiębiorstw na
technologię AI. Zauważył (istotną zmianę trendu)
w korporacyjnym podejściu do AI – od entuzjazmu do pragmatyzmu.

Kluczowe obserwacje: Dyrektorzy IT i menedżerowie coraz częściej
kwestionują marketingowe przesłanki dostawców technologii, którzy etykietują
produkty jako „AI” lub „machine learning” bez solidnego uzasadnienia.

Należy pamiętać, że klienci coraz częściej muszą definiować problemy, które
AI ma rozwiązać, (nawet gdy istnieją prostsze
alternatywy). To wyzwanie dla obu stron.

Panel dyskusyjny zgromadził liderów firm AI – Michała Staśkiewicza (Alphamoon), Rada
Dembkowskiego (Rad Code) i Janusza Poloczka (ecVision). Wraz z CIO Roku – Józefem Beźnickim
i Tomaszem Matułą – dyskutowali o efektywnej współpracy między wdrożeniowcami
AI a dostawcami tych technologii.

Punkt wyjścia dyskusji: Ujawnienie rozbieżności w postrzeganiu dojrzałości
AI i gotowości IT po stronie klientów. To częsty
problem we wdrożeniach.

Konfrontacja perspektyw: Zderzenie pragmatyzmu dostawców z oczekiwaniami
menedżerów IT przyniosło cenne spostrzeżenia dotyczące jakości współpracy,
pragmatyzmu rozwiązań i mierzenia efektywności. To klucz do sukcesu.

Wystąpienie Tomasza Czechowicza, założyciela funduszu MCI, wniosło perspektywę
inwestycyjną do dyskusji o AI. MCI to wiodący
inwestor w spółki technologiczne w CEE.

Deklaracja inwestora: Czechowicz podkreślił, że mimo informatycznych
korzeni, nie uważa się za eksperta od technologii. Przedstawił praktyczne
podejście MCI do inwestycji w sektor AI.

Metodologia MCI: Fundusz koncentruje się na wertykalach rynkowych i
segmentach, które mogą być obsługiwane przez innowacyjne technologie, w tym
AI. To kluczowy element strategii.

Marcowe spotkanie Klubu CIO, poświęcone AI, okazało się
dużym sukcesem, inicjując ważną i inspirującą dyskusję o przyszłości AI
w biznesie. To ważny krok w rozwoju branży.

Zapowiedź kolejnego spotkania: Kolejne spotkanie odbędzie się 25 kwietnia
i będzie poświęcone robotyzacji procesów (RPA). RPA, wcześniej łączone z AI,
zostanie omówione osobno, co świadczy o rosnącej wadze obu zagadnień.

Twoja sieć kontaktów to nieoceniony kapitał w dzisiejszym świecie biznesu. Jest to zbiór relacji, które budujesz z partnerami, klientami, współpracownikami i innymi profesjonalistami. Przed podjęciem decyzji o upublicznieniu listy swoich kontaktów, szczególnie jeśli zawiera ona wrażliwe dane klientów lub strategicznych partnerów, (zob. Lista 1) należy dokładnie przeanalizować ustawienia prywatności oferowane przez daną platformę.

W kontekście biznesowym, dyskrecja i ochrona danych osobowych stanowią fundament zaufania i profesjonalizmu. Upublicznienie listy kontaktów bez odpowiedniego zastanowienia może narazić Twoje kontakty na niechciane wiadomości, spam lub nawet ryzyko naruszenia danych osobowych. Dlatego też, zaleca się ostrożne podejście do kwestii widoczności listy kontaktów i świadome konfigurowanie ustawień prywatności na platformach społecznościowych.

Ustawienia Prywatności Kontaktów

Konfiguracja widoczności listy kontaktów na platformach takich jak LinkedIn i GoldenLine umożliwia kontrolę nad tym, kto może przeglądać Twoje połączenia. Dostępne opcje obejmują widoczność tylko dla Ciebie, dla Twoich kontaktów pierwszego stopnia lub dla wszystkich użytkowników platformy.

Biznesowe serwisy społecznościowe stanowią idealne środowisko do nawiązywania i umacniania relacji branżowych. Aktywne uczestnictwo w grupach tematycznych, dzielenie się wiedzą i merytoryczne komentowanie postów innych użytkowników to proste, lecz efektywne sposoby na budowanie wizerunku eksperta i poszerzanie sieci kontaktów.

Poprzez angażowanie się w dyskusje, demonstrujesz swoją wiedzę i pasję do danej dziedziny. Wartościowe komentarze i udział w konwersacjach przyciągają uwagę innych profesjonalistów, otwierając drzwi do nowych znajomości i potencjalnych współprac. Ponadto, aktywność w grupach branżowych (np. Lista 2) pozwala na bieżąco śledzić trendy i nowości w danej branży, co jest nieocenione w dynamicznym świecie biznesu.

1. Grupy Tematyczne na LinkedIn
   1. Marketing i Reklama
   2. Zarządzanie Projektami
   3. Technologie Informacyjne
2. Grupy Branżowe na GoldenLine
   • HR i Rekrutacja
   • Finanse i Bankowość
   • Sprzedaż i Obsługa Klienta

Mówienie o swojej firmie jest naturalnym elementem budowania marki i promocji działalności w sieci. Jednakże, wymaga to szczególnej ostrożności i odpowiedzialności. Nawet pozytywne intencje mogą przynieść efekt przeciwny do zamierzonego, jeśli wypowiedź zostanie źle zinterpretowana lub odczytana jako nieprofesjonalna.

Kluczowe jest unikanie nieautoryzowanych komentarzy na temat firmy, szczególnie w kwestiach wrażliwych lub strategicznych. Pamiętaj, że w wielu korporacjach, takich jak Cisco Systems (przykład regulacji), istnieją ściśle określone regulacje dotyczące publicznych wypowiedzi pracowników w sieci. Przed publikacją jakichkolwiek treści związanych z firmą, zawsze warto upewnić się, że są one zgodne z wewnętrzną polityką komunikacji i nie naruszają poufności informacji.

Uwaga: Warto podkreślić, że odpowiedzialna komunikacja online buduje zaufanie i wizerunek firmy, podczas gdy nieprzemyślane wypowiedzi mogą zaszkodzić reputacji i relacjom biznesowym.

Nikt nie lubi niechcianych wiadomości reklamowych i nachalnej promocji. W biznesowej netykiecie, szacunek dla czasu i przestrzeni komunikacyjnej innych użytkowników jest podstawową zasadą. Unikaj masowego rozsyłania ofert i agresywnych technik marketingowych w prywatnych wiadomościach lub publicznych postach.

Zamiast spamu, buduj relacje oparte na wartości i wzajemnym szacunku. Koncentruj się na dostarczaniu wartościowych treści, pomocy innym i merytorycznej wymianie informacji. Profesjonalne sieci kontaktów buduje się poprzez autentyczne zaangażowanie i budowanie zaufania, a nie poprzez agresywne działania spamowe (zob. Definicja Spamu).

Spam (niechciana korespondencja)

W kontekście netykiety biznesowej, spam definiuje się jako masowe i niechciane rozsyłanie wiadomości o charakterze reklamowym lub promocyjnym, często bez zgody odbiorców. Spam jest nieetyczny i szkodliwy dla budowania profesjonalnego wizerunku online.

Twój profil w serwisie GoldenLine czy LinkedIn to Twoje cyfrowe CV i wizytówka w sieci. Prezentowane informacje powinny być rzetelne i zgodne z prawdą. Wpisuj tylko te umiejętności i doświadczenia, które realnie posiadasz i możesz potwierdzić.

Kłamstwo w CV online szybko wyjdzie na jaw i nieodwracalnie zaszkodzi Twojej reputacji. Potencjalni pracodawcy i partnerzy biznesowi weryfikują informacje zawarte w profilach online, a nieuczciwość może skutkować utratą zaufania i poważnymi konsekwencjami zawodowymi (np. Tabela 3). Uczciwość i transparentność to fundament profesjonalnego wizerunku online.

Rekomendacje od współpracowników i przełożonych stanowią mocny element Twojego profilu online. Pozytywne opinie zwiększają Twoją wiarygodność w oczach potencjalnych pracodawców i partnerów biznesowych. Nie bój się prosić o rekomendacje osoby, z którymi dobrze współpracowało Ci się w przeszłości.

Prośba o rekomendację jest naturalnym i akceptowalnym elementem budowania profesjonalnego profilu. Warto personalizować prośby, wskazując konkretne obszary współpracy, które chcesz, aby rekomendujący podkreślił. Autentyczne rekomendacje od wiarygodnych osób stanowią cenny dowód Twoich kompetencji i umiejętności (por. Lista 3).

Strategie Pozyskiwania Rekomendacji

1. Personalizacja Prośby: Skieruj prośbę do konkretnej osoby, wspominając wspólną pracę i projekty.
2. Wskazanie Obszarów: Zaproponuj rekomendującemu obszary, które chcesz podkreślić w rekomendacji (np. umiejętności, cechy).
3. Podziękowanie: Zawsze podziękuj za rekomendację, budując pozytywne relacje.

Staraj się akceptować zaproszenia od osób, z którymi miałeś pozytywne relacje zawodowe. Szeroka sieć kontaktów to cenny potencjał na przyszłość, otwierający drzwi do nowych możliwości biznesowych i zawodowych. Rozwijanie sieci kontaktów jest kluczowym elementem netykiety biznesowej online.

Wyjątkiem mogą być sytuacje, gdy miałeś z kimś wyraźnie negatywne doświadczenia w pracy lub nie jesteś pewien intencji zapraszającego. W takich przypadkach, ostrożność jest wskazana. Jednakże, w większości przypadków, akceptacja zaproszenia jest gestem profesjonalizmu i otwartości na nowe relacje (zob. Lista 4).

Kryteria Akceptacji Zaproszeń

• Znajomość Zawodowa: Akceptuj osoby, z którymi współpracowałeś lub miałeś kontakt zawodowy.
• Wspólne Zainteresowania: Rozważ akceptację osób z podobnej branży lub obszaru zainteresowań.
• Profesjonalny Profil: Sprawdź profil zapraszającego, oceniając jego profesjonalizm i intencje.

Personalizacja profilu to kluczowy element budowania profesjonalnego wizerunku online. Dostosuj adres URL swojego profilu, aby był łatwy do zapamiętania i profesjonalny. Zamiast losowego ciągu znaków, wybierz adres zawierający Twoje imię i nazwisko lub nazwę firmy.

Profesjonalny adres URL ułatwia udostępnianie profilu i wzmacnia Twoją markę osobistą. Dodatkowo, zadbaj o profesjonalne zdjęcie profilowe i spójny opis zawodowy. Estetyka i spójność profilu online mają realny wpływ na pierwsze wrażenie i percepcję Twojego profesjonalizmu (zob. Tabela 4).

Umieszczaj w profilu linki do swoich profesjonalnych stron internetowych, blogów branżowych czy portfolio online. W ten sposób wzmacniasz swoją obecność online i ułatwiasz potencjalnym pracodawcom dostęp do dodatkowych informacji o Twoich umiejętnościach i doświadczeniu.

Unikaj linkowania do prywatnych stron, które nie są związane z Twoją działalnością zawodową. Koncentruj się na linkach, które budują Twój wizerunek eksperta i potwierdzają Twój profesjonalizm. Selekcja linków w profilu online ma istotne znaczenie dla postrzegania Twojej marki zawodowej (zob. Lista 5).

Typy Profesjonalnych Linków

1. Portfolio Online: Link do strony z prezentacją Twoich projektów i osiągnięć.
2. Blog Branżowy: Link do bloga, gdzie dzielisz się wiedzą ekspercką i opiniami.
3. Strona Firmowa: Link do oficjalnej strony firmy, w której pracujesz lub którą reprezentujesz.

Biznesowe serwisy społecznościowe to dynamiczne platformy. Zaglądaj na swój profil przynajmniej raz w tygodniu, aby być na bieżąco z nowymi wiadomościami, zaproszeniami i ofertami. Regularna aktywność jest kluczowa dla utrzymania widoczności i wykorzystania potencjału sieci.

Zaniedbanie profilu może skutkować przegapieniem ważnych szans zawodowych i biznesowych. Monitoruj powiadomienia, odpowiadaj na wiadomości i aktualizuj informacje w profilu. Aktywny profil to dowód Twojego zaangażowania i profesjonalizmu (por. Tabela 5).

Pamiętajmy, że biznesowa netykieta to nie tylko zbiór zasad, ale przede wszystkim wyraz profesjonalizmu i szacunku dla innych użytkowników sieci. Przestrzeganie tych wskazówek pomoże Ci budować pozytywny wizerunek online i efektywnie wykorzystywać potencjał biznesowych serwisów społecznościowych.

W erze cyfrowej, Twoja obecność online jest integralną częścią Twojej marki zawodowej. Dbałość o netykietę, etyczne zachowanie i profesjonalna komunikacja to inwestycja w Twój sukces w świecie biznesu online.

Kluczowe Zjawiska

Uwaga: Warto podkreślić, że rok 2015 w cyberbezpieczeństwie charakteryzował się kilkoma wyraźnymi trendami. Do najważniejszych z nich, według raportu CERT Orange Polska, należą:

Ransomware

Złośliwe oprogramowanie blokujące dostęp do danych, żądające okupu w zamian za ich odzyskanie. Przykładem może być atak na X firm w sektorze Y.

Ataki Wielowektorowe

Zaawansowane ataki, wykorzystujące równocześnie różnorodne metody i ścieżki infiltracji. Charakteryzują się wysokim stopniem złożoności.

Stare-Nowe Zagrożenia

Powracające, lecz zmodyfikowane zagrożenia, takie jak spam i phishing, adaptujące się do nowych realiów technologicznych. Np. trujący spam.

Skanowanie Podatności Mobilnych

Rosnąca liczba ataków celujących w urządzenia mobilne, eksploatujących luki w ich oprogramowaniu i sprzęcie. Zagrożenie dotyczy Android i iOS.

Ewolucja Ataków DDoS

W sieci Orange Polska odnotowano wzrost średniej wielkości ataku DDoS o 20%, osiągając 1,1 Gbps. (Dane z Raportu CERT). Ekspert ocenia ten wzrost jako naturalny, w kontekście upowszechnienia dostępu do szerokopasmowego internetu w Polsce.

Jednakże, rekordowy atak z 2014 roku (80 Gbps) nie został przekroczony. Tomasz Matuła wyjaśnia, że ataki DDoS coraz rzadziej stanowią cel sam w sobie. Częściej pełnią funkcję „zasłony dymnej”, maskując inne, bardziej subtelne działania.

Uwaga: Ataki DDoS stają się bardziej wyrafinowane. Charakteryzują się wydłużonym czasem trwania i rosnącą inteligencją. Niepokojącym zjawiskiem jest wzrost liczby ataków skierowanych w osoby indywidualne. Niski koszt usług DDoS zachęca nawet graczy online do stosowania ich jako formy nieuczciwej rywalizacji.

Siła Manipulacji

Pomimo zaawansowanych zabezpieczeń, socjotechnika pozostaje kluczowym narzędziem cyberprzestępców. Wykorzystanie ludzkiej psychiki okazuje się często skuteczniejsze niż przełamywanie zabezpieczeń technicznych.

Przykładem jest łamanie haseł poprzez analizę profili w mediach społecznościowych. Cyberprzestępcy wykorzystują łatwo dostępne informacje, takie jak imiona bliskich czy daty urodzin, do odgadywania haseł. Niska świadomość użytkowników w tym zakresie jest zaskakująca.

Uwaga: Użytkownicy, którzy teoretycznie rozumieją zagrożenia, w praktyce nadal wykazują zadziwiającą naiwność. Ujawnianie poufnych danych, takich jak numer CVV2, przez telefon jest nagminne. Zdobyte dane są następnie wykorzystywane do ataków na instytucje i firmy, w których ofiary pracują. Słabo zabezpieczone urządzenia domowe stają się punktem wyjścia do poważnych włamań.

Odpowiedzialność i Ochrona Klienta

W obliczu poczucia bezsilności, rola dostawców usług telekomunikacyjnych i finansowych staje się kluczowa. Przejęcie odpowiedzialności za bezpieczeństwo klientów jest niezbędne.

Orange Polska oferuje usługę Cybertarcza, która automatycznie analizuje ruch internetowy i chroni przed złośliwym oprogramowaniem. Rezygnacja z usługi nastąpiła jedynie w 0,1% przypadków, co świadczy o pozytywnym odbiorze rozwiązań tego typu.

Ewolucja Zagrożeń

Pod płaszczykiem znanych zagrożeń kryją się nowe formy ataku. Przykładem jest wzrost ilości „zatrutego spamu”. Stary, bagatelizowany spam stał się popularnym nośnikiem złośliwego kodu.

Szacuje się, że około 40% spamu przenosi złośliwe oprogramowanie, infekujące komputery odbiorców. Wzrósł także udział phishingu w atakach, co potwierdza skuteczność tej metody w pozyskiwaniu poufnych danych.

Potencjał Zagrożeń IoT

Dynamiczny rozwój Internetu Rzeczy (IoT) stwarza nowe możliwości dla cyberprzestępców. Urządzenia IoT, choć same w sobie często słabo zabezpieczone, mogą być wykorzystywane do budowy botnetów.

Botnety IoT mogą być wykorzystywane m.in. do ataków DDoS, potęgując skalę i zasięg tych zagrożeń. Bezpieczeństwo urządzeń IoT staje się kluczowym wyzwaniem.

Wzrost Zagrożenia Mobilnego Ransomware

Ransomware staje się coraz bardziej powszechne na urządzeniach mobilnych, głównie smartfonach. Średni okup żąądany przez cyberprzestępców wynosi 500 zł (lub 500 USD na Zachodzie).

Wiele osób woli zapłacić okup niż ryzykować utratę danych, często nie zgłaszając incydentu odpowiednim służbom. Skuteczność ransomware na platformach mobilnych rośnie.

Nowe Podejście Biznesu do Cyberataków

W sektorze biznesowym obserwuje się zmianę podejścia do DR. Coraz częściej firmy zakładają, że cyberatak jest nieunikniony. Poczucie nieuchronności zagrożenia.

W związku z tym, inwestują w rozwiązania zapewniające ciągłość działania biznesu, takie jak zapasowe łącza i infrastruktura. DR staje się kluczowym elementem strategii przedsiębiorstw.

Działania Państwa Polskiego

Tomasz Matuła dostrzega pozytywne zmiany w podejściu państwa do cyberbezpieczeństwa. Strategia Cyberbezpieczeństwa RP, konsultowana przez Ministerstwo Cyfryzacji, oraz koncentracja kompetencji w specjalnym departamencie, to oznaki zwiększonej odpowiedzialności państwa.

Państwo zamierza wziąć odpowiedzialność za cyberbezpieczeństwo obywateli i przedsiębiorców. To krok w dobrym kierunku w budowaniu bezpiecznej cyberprzestrzeni dla wszystkich.

Wdrożenie systemu IT w organizacji to złożony proces, składający się z wielu etapów obejmujących różnorodne usługi – od analizy i konsultacji, po implementację, szkolenia i wsparcie. Sprawne przeprowadzenie wdrożenia, osiągnięcie zamierzonych celów biznesowych dzięki nowemu narzędziu informatycznemu, a także zapewnienie długoterminowego wsparcia i stabilności prawnej systemu, to kluczowe zadania, przed którymi stają działy IT i kadra zarządzająca.

Ustalenie jasnych i precyzyjnych zasad współpracy między klientem a firmą wdrażającą ma fundamentalne znaczenie dla sukcesu projektu. Uwaga: Kluczowe jest właściwe zdefiniowanie praw i obowiązków obu stron, podział ryzyka, określenie odpowiedzialności oraz mechanizmów rozwiązywania sporów i impasów, które mogą pojawić się w trakcie wdrożenia. Z doświadczenia prawników wynika, że klienci doskonale rozumieją te potrzeby i oczekują, że umowa wdrożeniowa będzie te aspekty adresować. Osiągnięcie kompromisu z dostawcą systemu w tych obszarach bywa trudne, jednak istnieją pewne standardy rynkowe i powtarzalne elementy umów wdrożeniowych, mimo że formalnie są to tzw. umowy nienazwane.

Umowy wdrożeniowe są z natury złożone, ponieważ muszą uwzględniać zarówno przepisy Kodeksu Cywilnego, jak i specyfikę prawa autorskiego, szczególnie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, która reguluje kwestie oprogramowania.

Jednym z największych wyzwań jest uzgodnienie zakresu praw klienta do wdrożonego systemu IT. Firmy wdrażające systemy IT zazwyczaj preferują model licencyjny, co często spotyka się z niezrozumieniem po stronie klienta, który nie zawsze zdaje sobie sprawę z ryzyk prawnych związanych z licencją. Z punktu widzenia klienta, idealnym rozwiązaniem byłoby nabycie pełni autorskich praw majątkowych do oprogramowania. Jednak w praktyce, poza nielicznymi wyjątkami, gdy oprogramowanie tworzone jest na indywidualne zamówienie, takie rozwiązanie jest niemal nieosiągalne. Często wdrażane oprogramowanie oparte jest na komponentach, do których firma wdrożeniowa nie posiada pełni praw autorskich, co uniemożliwia ich przeniesienie. Nawet producenci oprogramowania posiadający pełnię praw rzadko godzą się na ich zbycie.

Z tych powodów, licencja pozostaje najczęściej stosowaną formą prawną regulującą korzystanie z wdrożonego oprogramowania. Kluczowym problemem dla licencjobiorcy jest nietrwałość licencji. Wbrew powszechnemu przekonaniu, „zakup licencji” nie jest równoznaczny z nabyciem prawa do wieczystego korzystania z oprogramowania, jak w przypadku zakupu sprzętu. Licencja to jedynie umowne, czasowe uprawnienie, które trwa do momentu rozwiązania lub wygaśnięcia umowy.

Zgodnie z prawem autorskim, umowa licencyjna na czas określony może być zawarta maksymalnie na 5 lat. Po tym okresie staje się umową na czas nieoznaczony i może zostać wypowiedziana. Uwaga: Choć ryzyko nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy przez licencjodawcę można ograniczyć umownie, istnieją inne, trudniejsze do wyeliminowania zagrożenia.

Licencja wygasa automatycznie w przypadku sprzedaży autorskich praw majątkowych do oprogramowania przez licencjodawcę. Ograniczenia umowne mogą chronić licencjobiorcę przed taką sprzedażą, ale ich naruszenie skutkuje głównie roszczeniami odszkodowawczymi, a nie trwałością samej licencji.

W poszukiwaniu trwalszych form prawnych, alternatywą dla licencji mogą być konstrukcje takie jak użytkowanie na prawach autorskich majątkowych, dzierżawa praw autorskich lub nabycie udziału we wspomnianych prawach. Ważne: Te rozwiązania nie są jeszcze powszechnie ugruntowane w doktrynie i orzecznictwie, ale ich wspólną cechą jest trwałość – nie wygasają w przypadku zbycia praw autorskich. Wyzwaniem jest jednak odpowiednie ukształtowanie umów, aby chroniły interesy klientów, nie ograniczając nadmiernie swobody działania producentów oprogramowania.

Sytuacja licencjobiorcy jest analogiczna w przypadku przymusowej sprzedaży praw autorskich w ramach postępowania upadłościowego lub egzekucyjnego. W takim przypadku prawa licencyjne wygasają. W postępowaniu egzekucyjnym i upadłościowym wygasają wszelkie obciążenia i ograniczenia praw, w tym użytkowanie i dzierżawa. Jedynie nabycie udziału w prawach autorskich zapewnia ciągłość uprawnień pomimo przymusowej sprzedaży.

Dodatkowym ryzykiem w postępowaniu upadłościowym jest uprawnienie syndyka do odstąpienia od umów wzajemnych, co dotyczy także umów licencyjnych i dzierżawy (ale nie użytkowania i udziału w prawach autorskich). Podkreślenie: Polskie prawo upadłościowe, w przeciwieństwie do amerykańskiego, nie chroni wprost praw licencjobiorców w przypadku rozwiązania umowy przez syndyka. Pewnym zabezpieczeniem jest konieczność uzyskania zgody sędziego-komisarza na odstąpienie od umowy licencyjnej, który powinien uwzględnić interesy obu stron. Praktyka jednak zweryfikuje skuteczność tej procedury.

Czy wygaśnięcie licencji musi oznaczać konieczność zaprzestania korzystania z oprogramowania, pomimo poniesionych nakładów finansowych i organizacyjnych? Niekoniecznie. Można argumentować, że wdrożenie systemu IT skutkuje nabyciem praw do egzemplarza zaimplementowanej wersji oprogramowania. Istotne: W takim przypadku, użytkownik zachowuje prawo do korzystania z oprogramowania w ramach tzw. licencji ustawowej, określonej w art. 75 ustawy o prawie autorskim. Aby zabezpieczyć tę koncepcję, umowa wdrożeniowa powinna jasno określać przeniesienie własności egzemplarza oprogramowania na klienta. Jednak to rozwiązanie nie jest oczywiste i wymaga precyzyjnych zapisów umownych.

W kontekście bezpieczeństwa korzystania z oprogramowania, często pojawia się temat notarialnego depozytu kodu źródłowego. Błędne jest jednak założenie, że samo posiadanie kodu źródłowego automatycznie uprawnia do jego używania. Kod źródłowy jest formą programu komputerowego chronioną prawem autorskim i korzystanie z niego wymaga tytułu prawnego, takiego jak nabycie własności egzemplarza, licencja lub inna umowa. Zapamiętaj: Posiadanie kodu źródłowego samo w sobie nie daje prawa do jego użytkowania.

Depozyt kodu źródłowego ma jednak kluczowe znaczenie dla zapewnienia ciągłości działania systemu. Dostęp do kodu źródłowego jest niezbędny do zaawansowanych działań serwisowych, takich jak usuwanie błędów, aktualizacje i rozwój oprogramowania, szczególnie w sytuacji braku wsparcia ze strony dostawcy. Udostępnienie kodu źródłowego z depozytu jest z perspektywy producenta ostatecznością, a warunki jego podjęcia bywają trudne do negocjacji. Standardowo, to firma wdrożeniowa zapewnia serwis oprogramowania w ramach umowy utrzymaniowej. Depozyt kodu źródłowego może stanowić zabezpieczenie interesów użytkownika w przypadku utraty zewnętrznego wsparcia, umożliwiając podjęcie kodu w celu aktualizacji oprogramowania lub usunięcia błędów.

Obecnie stosowany depozyt kodów źródłowych jest rozwiązaniem nieustandaryzowanym i mało powszechnym. Brak jednolitych procedur weryfikacji i udostępniania kodów ogranicza zaufanie do tej formy zabezpieczenia. Rozwiązaniem mogłoby być powołanie wyspecjalizowanych instytucji, działających według transparentnych procedur, które budowałyby zaufanie zarówno producentów, jak i użytkowników oprogramowania. Przykład: Przykładem może być francuska Agencja Ochrony Oprogramowania (APP), która prowadzi depozyt kodów źródłowych i udostępnia je beneficjentom w określonych sytuacjach, np. w przypadku upadłości producenta lub zaprzestania świadczenia usług utrzymaniowych.

Z punktu widzenia klienta, kluczowe jest nie tylko sprawne wdrożenie systemu IT, ale także zagwarantowanie trwałego i stabilnego prawa do korzystania z oprogramowania oraz zabezpieczenie odpowiedniego serwisu i możliwości rozwoju systemu. Dobrze skonstruowana umowa wdrożeniowa jest podstawowym zabezpieczeniem. W celu wzmocnienia pozycji klienta w zakresie praw do oprogramowania, warto rozważyć alternatywne konstrukcje prawne, zdając sobie sprawę z ich nieustalonej pozycji w doktrynie i orzecznictwie. Rekomendowane jest również wzmocnienie praw licencjobiorców na poziomie ustawowym, poprzez zagwarantowanie trwałości licencji w przypadku sprzedaży praw autorskich oraz lepszą ochronę w postępowaniu upadłościowym.

W kwestii serwisu i rozwoju oprogramowania, umowa utrzymaniowa pozostaje podstawowym instrumentem. Depozyt kodów źródłowych, oparty na jasnych i obiektywnych zasadach, może stanowić dodatkowe zabezpieczenie na wypadek utraty wsparcia zewnętrznego. Profesjonalizacja usług depozytu kodów źródłowych, wzorem rozwiązań francuskich, mogłaby zwiększyć zaufanie i bezpieczeństwo w tym obszarze.

Artykuł powstał na podstawie tekstu Włodzimierza Głowackiego opublikowanego pierwotnie na portalu CXO.pl w 2016 roku.

Współczesne organizacje stoją przed wyzwaniem maksymalizacji potencjału swoich pracowników. Inwestycja w kapitał ludzki staje się kluczowym elementem przewagi konkurencyjnej na dynamicznie zmieniającym się rynku. Jednakże, jak alarmują najnowsze badania, w wielu europejskich firmach potencjał ten pozostaje w znacznym stopniu niewykorzystany, co rodzi poważne konsekwencje zarówno dla pracowników, jak i dla samych przedsiębiorstw.

Elastyczność pracowników jest często postrzegana jako pożądana cecha w dynamicznym środowisku biznesowym. Badanie Krauthammer potwierdza, że europejscy pracownicy wykazują się znaczną elastycznością i gotowością do dostosowania się do potrzeb pracodawców. Jednakże, ta elastyczność nie jest nieograniczona i ma swoje wyraźne granice, szczególnie w kontekście długoterminowego zaangażowania i efektywności.

Badanie Krauthammer wskazuje na jeszcze jeden kluczowy aspekt – równowagę wewnętrzną pracowników. Okazuje się, że dwie trzecie ankietowanych uważa, że osiągnięcie tej równowagi jest niezbędne do pełnego wykorzystania potencjału w pracy. Jednakże, realia często odbiegają od oczekiwań. ^{Wielu pracowników} odczuwa brak harmonii w swoim miejscu pracy, co negatywnie wpływa na ich samopoczucie i efektywność.

Badanie Krauthammer podkreśla kluczową rolę przełożonych w budowaniu pozytywnego środowiska pracy i wspieraniu pracowników. W obliczu trudności i problemów natury psychologicznej, pracownicy naturalnie zwracają się o pomoc i zrozumienie do swoich menedżerów.

Badanie firmy Krauthammer sygnalizuje istotne wyzwania dla europejskich firm w zakresie zarządzania zasobami ludzkimi. Niewykorzystany potencjał pracowników, brak równowagi wewnętrznej i obawy przed ujawnianiem problemów psychologicznych to sygnały alarmowe, które powinny skłonić kadrę zarządzającą do refleksji i podjęcia konkretnych działań.

13 maja 2016 roku oficjalnie zaznaczył nowy rozdział w historii Grupy LOTOS S.A. – Robert Pietryszyn formalnie objął stanowisko Prezesa Zarządu. Ta decyzja, szeroko komentowana w mediach branżowych, potwierdziła jego mocną pozycję na czele tego strategicznego przedsiębiorstwa energetycznego w Polsce.

„Nominacja Roberta Pietryszyna jest wyrazem zaufania do jego kompetencji i wizji rozwoju Grupy LOTOS w obliczu wyzwań stojących przed sektorem paliwowym.”

Sektor paliwowy

Branża gospodarki zajmująca się wydobyciem, przetwarzaniem i dystrybucją paliw, w tym ropy naftowej i gazu.

Po nominacji Roberta Pietryszyna, skład Zarządu Grupy LOTOS został rozszerzony o nowych wiceprezesów. Ten ruch miał na celu wzmocnienie kierownictwa spółki w kontekście dynamicznych przemian w sektorze paliwowym.

Każdy z nowo powołanych wiceprezesów wnosił specjalistyczną wiedzę i doświadczenie, co miało zapewnić kompleksowe podejście do zarządzania różnorodnymi aspektami działalności Grupy LOTOS.

Robert Pietryszyn związał się z Grupą LOTOS w grudniu 2015 roku, kiedy to został powołany do Rady Nadzorczej spółki. Jego zaangażowanie dynamicznie rosło, czego dowodem jest objęcie funkcji przewodniczącego Rady Nadzorczej w styczniu 2016 roku.

Po odwołaniu Pawła Olechnowicza 13 kwietnia, Pietryszyn został oddelegowany do pełnienia obowiązków prezesa zarządu, by ostatecznie, 13 maja 2016 roku, zostać oficjalnie powołanym na stanowisko Prezesa Zarządu Grupy LOTOS S.A., wchodząc w skład Zarządu IX kadencji.

Zgodnie z informacjami Grupy LOTOS, Robert Pietryszyn będzie zarządzał, kierował i ponosił odpowiedzialność za całokształt działalności Grupy Kapitałowej Grupy LOTOS S.A.

Jego bogate doświadczenie zawodowe obejmuje ukończenie Prawa na Uniwersytecie Wrocławskim, tytuł Master of Business Administration (MBA), oraz Menedżerskie Studia Podyplomowe Zarządzania firmą na Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Te kwalifikacje świadczą o solidnym przygotowaniu do pełnienia tak odpowiedzialnej funkcji.

Pietryszyn posiada rozległe doświadczenie w pracach rad nadzorczych spółek giełdowych, takich jak Grupa LOTOS S.A., RUCH S.A. i Polcolorit S.A. W przeszłości pełnił funkcję Prezesa Zarządu spółki Wrocław 2012, gdzie odpowiadał za kluczowe procesy inwestycyjne i był odpowiedzialny za projekt UEFA Euro 2012 we Wrocławiu.