Tajlandia zaskakuje przemysłem: więcej niż egzotyczne wakacje – produkcja BMW i luksusowe marki

Tajlandia, postrzegana jako kraj typowo rolniczy, w rzeczywistości radzi sobie w tym sektorze nadzwyczaj dobrze. Jest największym eksporterem ryżu na świecie – bez tajskiego ryżu ceny sushi w Tokio z pewnością poszybowałyby w górę. Kraj ten jest również czołowym dostawcą krewetek do USA oraz znaczącym producentem przetworów rybnych i owocowych. Wystarczy sprawdzić kraj pochodzenia ananasa czy tuńczyka w puszce w dowolnym polskim supermarkecie, by przekonać się, jak często jest to właśnie Tajlandia.

Uwaga: Na początku lat 70., w obliczu końca wojny w Wietnamie i braku perspektyw na dalsze dochody z urlopów amerykańskich żołnierzy, ówczesny rząd tajski, chcąc poprawić bilans handlowy, wprowadził zakaz importu gotowych samochodów poprzez nałożenie ceł w wysokości ponad 1000%. To posunięcie zmusiło producentów samochodów do budowy montowni na miejscu i lokalnego pozyskiwania komponentów.

Cło zaporowe

Mechanizm protekcjonistyczny wprowadzony przez rząd Tajlandii w latach 70., mający na celu ochronę lokalnego przemysłu motoryzacyjnego poprzez drastyczne podniesienie opłat importowych na gotowe samochody. (Zobacz: Tabela powyżej)

„Zakaz importu był kluczowym impulsem dla rozwoju tajlandzkiego przemysłu motoryzacyjnego.”

Japońscy producenci samochodów błyskawicznie zareagowali na nowe warunki i do dziś kontrolują ponad 90% tajskiego rynku samochodów osobowych i lekkich ciężarówek. Co ciekawe, mało kto wie, że firma Karnasuta General Assembly w latach 80. montowała również samochody FSO 1500 i Polonezy. Jednak ze względu na niską jakość podzespołów, auta te nie cieszyły się popularnością.

CKD (Completely Knocked Down)

System produkcji samochodów polegający na imporcie pojazdów w częściach do montażu na miejscu, co było kluczowe dla rozwoju przemysłu motoryzacyjnego w Tajlandii. (Patrz: opis strategii producentów japońskich)

Rynek motoryzacyjny Tajlandii

Zdominowany przez producentów japońskich, stanowi istotne centrum produkcyjne w regionie Azji Południowo-Wschodniej. (Źródło: Raporty branżowe)

Ważne: Mimo że w ostatnich latach opłaty importowe znacząco spadły (średnio do 120%), produkcja samochodów w systemie CKD nadal pozostaje opłacalna. Łączne zdolności produkcyjne tajlandzkiego przemysłu samochodowego przekraczają milion pojazdów rocznie. Do tego należy doliczyć ogromną liczbę fabryk produkujących komponenty, podzespoły i opony. Podobny dynamiczny rozwój obserwuje się w przemyśle elektronicznym. Co to wszystko oznacza? Przede wszystkim tysiące osób z wykształceniem technicznym, z coraz wyższymi zarobkami, oraz setki lokalnych przedsiębiorców z pokaźnymi dochodami, którzy chętnie demonstrują swój sukces.

„Tajlandia stała się regionalnym centrum produkcyjnym nie tylko w motoryzacji, ale i w elektronice.”

1. Rozwój przemysłu motoryzacyjnego w Tajlandii:
   • Początki w latach 70. XX wieku.
   • Dominacja producentów japońskich.
   • Produkcja samochodów luksusowych marek europejskich.
   • System CKD jako kluczowy element strategii.
2. Wpływ na gospodarkę:
   • Wzrost zatrudnienia w sektorze technicznym.
   • Rozwój przedsiębiorczości lokalnej.
   • Wzrost dochodów społeczeństwa.

Tajska kultura charakteryzuje się pokojowym współistnieniem ludzi biednych i bogatych. Biedniejsza część społeczeństwa nie niszczy symboli zamożności, być może dlatego, że sytuacja materialna ogółu społeczeństwa systematycznie się poprawia. W latach 1985-1995 Tajlandia odnotowała najwyższy wskaźnik wzrostu gospodarczego na świecie. Po azjatyckim kryzysie ekonomicznym wzrost nieco spowolnił, by w 1999 roku ponownie nabrać tempa.

Kultura konsumpcji w Tajlandii

Charakteryzuje się akceptacją demonstrowania bogactwa i zamiłowaniem do luksusu, co odróżnia ją od niektórych kultur europejskich. (Porównaj: preferencje konsumentów europejskich)

Wzrost gospodarczy Tajlandii

Dynamiczny w latach 80. i 90. XX wieku, z krótkotrwałym spowolnieniem po kryzysie azjatyckim, a następnie ponownym przyspieszeniem. (Zobacz: dane statystyczne Banku Światowego)

Zwróćmy uwagę: W konsekwencji, demonstrowanie bogactwa i zamiłowanie do luksusu nie jest postrzegane negatywnie. Producenci dóbr luksusowych mają tu łatwiejsze zadanie niż w Europie czy Ameryce. Jak twierdzi Sakchai Guy, redaktor naczelny magazynu „Lips”, zajmującego się modą i trendami, konsumpcja drogich, markowych towarów wzrosła w Tajlandii o 30% w ciągu ostatnich trzech lat.

„Konsumpcja luksusu w Tajlandii rośnie w imponującym tempie, szczególnie w segmencie marek europejskich.”

Zamożni Tajowie preferują wyrafinowany luksus Starego Świata, a nie krzykliwy blichtr Ameryki. Nie jest to zaskakujące, biorąc pod uwagę, że zainteresowanie syjamskich władców kulturą europejską datuje się od czasów króla Ramy V. W kompleksie pałaców królewskich można znaleźć budowle o europejskim charakterze, letnia rezydencja królewska została zbudowana z włoskiego marmuru, a jeden z książąt w latach 50. startował w wyścigach Formuły 1. Jedna z córek obecnego króla uczestniczyła nawet w eliminacjach Festiwalu Chopinowskiego. Dziś posiadanie drogiego, europejskiego samochodu czy organizacja przyjęcia w „kolonialnym” hotelu Oriental to cenione sposoby na manifestowanie wyrafinowanego gustu.

„Nasi klienci preferują towary znanych, europejskich marek, takich jak Hermes, Louis Vuitton, Armani czy Versace” – informuje Kriengsak Tanthiphipop, szef marketingu centrum handlowego Emporium w Bangkoku. Wśród zegarków prym wiedzie Patek Philippe, ulubiona marka azjatyckich klientów, dalej plasują się Cartier i Chopard. Dodaje, że Emporium, z powierzchnią 200 tys. mkw., to nic w porównaniu z nowo powstałym Siam Paragon, największym centrum handlowym w tej części Azji, o powierzchni 600 tys. mkw. i przewidywanych rocznych zyskach na poziomie 200 mln dolarów. Wielkie centra handlowe to stosunkowo nowy fenomen w Tajlandii. Po kryzysie ekonomicznym w 1997 roku lokalni inwestorzy szukali sposobów na ożywienie handlu detalicznego. Centra handlowe szybko zyskały popularność, choć z negatywnym efektem ubocznym – wielu młodych ludzi, uzależnionych od telefonów komórkowych, spędza w nich większość dnia, izolując się od świata zewnętrznego. „Często tu przychodzę” – mówi dwudziestokilkuletnia Suthatip Boonsaeng w galerii Emporium – „ale rzadko coś kupuję. Na ubrania Versace jeszcze mnie nie stać”.

Centrum Paragon, zbudowane na ziemi należącej do rodziny królewskiej, mieści setki butików, dom towarowy, oceanarium, 16 sal kinowych, kręgielnię, salę teatralną na 1800 miejsc i centrum konferencyjne, wszystko w stylu inspirowanym Las Vegas. Tajowie i goście z Azji i całego świata mogą tu kupić samochody Ferrari, Maserati czy Lamborghini, sprzęt audio legendarnej firmy Linn oraz biżuterię Bulgari. Niezależnie od opinii, nawyki społeczeństwa tajskiego ulegają zmianom, a luksusowe marki przenoszą się do wielkich galerii handlowych, co jeszcze niedawno było obce azjatyckiemu gustowi.

„Centra handlowe stały się nowym symbolem luksusu i zmian w tajlandzkim społeczeństwie konsumpcyjnym.”

1. Preferencje luksusowe Tajów:
   • Wyrafinowany luksus Starego Świata.
   • Europejskie marki.
   • Subtelna elegancja.
2. Centra handlowe jako fenomen:
   • Nowa forma handlu detalicznego.
   • Miejsce spotkań i spędzania czasu.
   • Symbol konsumpcyjnych zmian.

Odpowiedzialność za wypowiedzi

Redakcja CEO nie ponosi odpowiedzialności za wypowiedzi Internautów opublikowane na stronach serwisu.

Prawo do redakcji komentarzy

Redakcja zastrzega sobie prawo do redagowania, skracania bądź usuwania komentarzy zawierających treści zabronione przez prawo, uznawane za obraźliwe lub naruszające zasady współżycia społecznego.

Konsekwencje prawne

Osoby zamieszczające wypowiedzi naruszające prawo lub prawem chronione dobra osób trzecich mogą ponieść z tego tytułu odpowiedzialność karną lub cywilną.

Ten artykuł nie ma jeszcze żadnych komentarzy. Twój może być pierwszy…