Forfaiting: Skuteczne narzędzie poprawy płynności finansowej w firmie – CXO.pl

Forfaiting: Skuteczne narzędzie poprawy płynności finansowej w firmie

W dzisiejszym, dynamicznie rozwijającym się krajobrazie biznesowym, utrzymanie stabilnej płynności finansowej stanowi fundament sukcesu każdej organizacji. Ryzyko opóźnień w płatnościach, lub co gorsza, niewywiązania się kontrahentów ze zobowiązań, jest stałym elementem prowadzenia działalności gospodarczej. Te nieprzewidziane zakłócenia przepływów pieniężnych mogą poważnie zagrozić operacjom firmy, wpływając na jej zdolność do regulowania własnych zobowiązań, inwestycji i dalszego rozwoju. W odpowiedzi na to rosnące wyzwanie, przedsiębiorstwa poszukują efektywnych instrumentów finansowych, które pozwolą im zabezpieczyć się przed ryzykiem kredytowym i utrzymać optymalny poziom płynności. Jednym z takich rozwiązań jest forfaiting – specjalistyczna usługa finansowa, dedykowana zarządzaniu wierzytelnościami handlowymi.

Niniejszy artykuł ma na celu szczegółowe omówienie forfaitingu, jego mechanizmów działania, korzyści i ograniczeń, a także warunków, jakie muszą zostać spełnione, aby przedsiębiorstwo mogło skutecznie skorzystać z tego instrumentu. Zrozumienie istoty forfaitingu i jego potencjalnych zastosowań może stanowić kluczowy element w optymalizacji zarządzania finansami przedsiębiorstwa i budowaniu trwałej przewagi konkurencyjnej.

Czym jest Forfaiting? Definicja i zastosowanie

W złożonym świecie finansów przedsiębiorstw, efektywne zarządzanie ryzykiem kredytowym i płynnością finansową ma krytyczne znaczenie. Brak terminowych płatności od kontrahentów może wywołać efekt domina, zaburzając cykl operacyjny firmy i generując niepotrzebny stres finansowy. Forfaiting stanowi innowacyjne rozwiązanie tego problemu, oferując przedsiębiorstwom narzędzie do szybkiej zamiany wierzytelności handlowych na gotówkę, przy jednoczesnym transferze ryzyka niewypłacalności na instytucję finansową.

Forfaiting
Jest to forma finansowania handlu, polegająca na bezwarunkowym nabyciu przez forfaitera (instytucję finansową) wierzytelności handlowych, zazwyczaj średnio- lub długoterminowych, wynikających z transakcji sprzedaży towarów lub usług z odroczonym terminem płatności. Kluczowym elementem forfaitingu jest przejęcie przez forfaitera całego ryzyka wypłacalności dłużnika, bez prawa regresu do sprzedającego wierzytelność (forfetysty).

W praktyce, forfaiting jest często wykorzystywany w transakcjach międzynarodowych, gdzie ryzyko polityczne i ekonomiczne jest podwyższone, a potrzeba zabezpieczenia płatności szczególnie istotna. Jest to alternatywa dla tradycyjnych form finansowania, takich jak kredyt obrotowy czy faktoring, adresowana do firm poszukujących kompleksowego rozwiązania w zakresie zarządzania wierzytelnościami i ryzykiem kredytowym w skali globalnej.

Forfaiting to dyskontowanie średnio- i długoterminowych wierzytelności handlowych, gdzie ryzyko niewypłacalności dłużnika przejmuje forfaiter, eliminując je po stronie eksportera.”

PIE, Analiza instrumentów finansowych w handlu zagranicznym, 2023
  • Przykład zastosowania: Eksporter z Polski sprzedaje maszyny do Niemiec z terminem płatności 180 dni. Zamiast czekać na zapłatę, korzysta z forfaitingu, otrzymując środki niemal natychmiast, a ryzyko przechodzi na forfaitera.

Warunki transakcji forfaitingowej – kluczowe kryteria kwalifikacji

Jakie wierzytelności kwalifikują się do forfaitingu?

Nie każda wierzytelność handlowa automatycznie kwalifikuje się do transakcji forfaitingowej. Istnieje szereg kryteriów, które muszą zostać spełnione, aby forfaiter mógł nabyć daną wierzytelność. Te warunki mają na celu minimalizację ryzyka dla forfaitera i zapewnienie płynności transakcji.

Tabela 1: Kryteria kwalifikacji wierzytelności do forfaitingu
Kryterium Szczegółowy opis Wymagania
Rodzaj transakcji Źródło wierzytelności Transakcje handlowe lub leasingowe z odroczonym terminem płatności.
Status prawny wierzytelności Bezsporność i aktualność Wierzytelność bezsporna, nieprzeterminowana, nieobciążona roszczeniami osób trzecich. Zbywalna bez ograniczeń.
Zabezpieczenie Forma zabezpieczenia ryzyka Wymagane zabezpieczenie bankowe, np. poręczenie wekslowe banku, gwarancja bankowa, akredytywa, weksel bankowy lub trasowany.
Źródło: Opracowanie własne na podstawie analizy praktyk forfaitingowych

Uwaga: Warto podkreślić, że powyższe kryteria są ogólne i mogą się różnić w zależności od polityki konkretnego forfaitera i specyfiki transakcji. Niektóre instytucje mogą akceptować wierzytelności zabezpieczone w inny sposób, lub z nieco mniej restrykcyjnymi warunkami.

Robert Nogacki, ekspert portalu Skarbiec.Biz i prawnik D. Dobkowski sp. k., zauważa, że:

„Kluczowe w procesie forfaitingu pozostają wymogi dotyczące zbywalności wierzytelności i braku obciążeń. Dodatkowo, ze względu na brak prawa regresu po stronie banku nabywającego wierzytelność, najczęściej preferowane są zabezpieczenia w postaci weksli, akredytyw lub gwarancji bankowych.”

— Robert Nogacki

Uczestnicy transakcji forfaitingowej

W transakcji forfaitingowej biorą udział trzy podstawowe strony, z których każda pełni określoną rolę i ma swoje prawa i obowiązki.

Forfaiter
Instytucja finansowa (bank lub wyspecjalizowana firma forfaitingowa), która nabywa wierzytelność od forfetysty. Forfaiter przejmuje ryzyko niewypłacalności dłużnika i wypłaca forfetyście środki pomniejszone o dyskonto.
Forfetysta
Przedsiębiorstwo, które sprzedaje wierzytelność forfaiterowi w celu szybkiego uzyskania gotówki i uniknięcia ryzyka kredytowego. Forfetysta to zazwyczaj eksporter lub dostawca towarów/usług z odroczonym terminem płatności.
Dłużnik forfaitingowy
Podmiot zobowiązany do spłaty wierzytelności, czyli importer lub odbiorca towarów/usług. Dłużnik forfaitingowy reguluje swoje zobowiązanie bezpośrednio wobec forfaitera, a nie wobec forfetysty.

W bardziej złożonych transakcjach forfaitingowych, szczególnie w handlu międzynarodowym, mogą uczestniczyć również dodatkowe podmioty, takie jak bank udzielający poręczenia wekslowego, bank awizujący akredytywę, czy agencja ubezpieczeń eksportowych. Ich rola polega na wzmocnieniu zabezpieczeń transakcji i minimalizacji ryzyka dla wszystkich stron.

Forfaiting zawsze bez regresu – fundamentalna zasada

Kluczową i wyróżniającą cechą forfaitingu, odróżniającą go od innych form finansowania wierzytelności, jest zasada braku regresu. Ta zasada ma fundamentalne znaczenie dla forfetysty i determinuje cały mechanizm transakcji.

  1. Definicja braku regresu: Brak regresu oznacza, że po nabyciu wierzytelności przez forfaitera, całe ryzyko niewypłacalności dłużnika przechodzi na forfaitera.
  2. Odpowiedzialność forfaitera: Forfaiter staje się wyłącznym odpowiedzialnym za ściągnięcie należności od dłużnika i nie ma prawa dochodzić roszczeń od forfetysty w przypadku braku płatności ze strony dłużnika.
  3. Zwolnienie forfetysty z ryzyka: Forfetysta (zbywca wierzytelności) jest całkowicie zwolniony z ryzyka niewypłacalności dłużnika i otrzymuje pewność zapłaty za sprzedane towary lub usługi.

Wierzytelności forfaitingowe najczęściej mają formę weksli (własnych dłużnika lub trasowanych akceptowanych przez dłużnika), co ułatwia i przyspiesza proces transferu wierzytelności. Przeniesienie następuje poprzez indos weksla. Weksel może być dodatkowo zabezpieczony avalem (poręczeniem bankowym), co zwiększa bezpieczeństwo transakcji dla forfaitera. Alternatywnie, forfaiter może zaakceptować faktury handlowe, ale jest to mniej preferowane ze względu na potencjalne trudności i opóźnienia w procesie odzyskiwania należności.

Dodatkowa informacja: Weksel, ze względu na swoją formę prawną, umożliwia szybsze odzyskanie środków poprzez dyskonto bankowe lub dalszy indos, co przyspiesza zamknięcie transakcji forfaitingowej i zapewnia forfetyście szybki dostęp do gotówki.

Źródło: Praktyka bankowa w finansowaniu handlu
Indos
Pisemne przeniesienie praw z weksla na inną osobę poprzez umieszczenie odpowiedniej klauzuli na odwrocie weksla i podpisanie go przez indosanta (przekazującego prawa).

Forfaiting w handlu międzynarodowym – globalne perspektywy

Forfaiting odgrywa kluczową rolę w rozwoju handlu międzynarodowego, stanowiąc istotne wsparcie dla eksporterów. W transakcjach eksportowych, gdzie ryzyko jest szczególnie wysokie ze względu na odległość, różnice kulturowe, polityczne i prawne, forfaiting oferuje bezpieczne i efektywne rozwiązanie problemu płatności.

Scenariusz typowej transakcji eksportowej z forfaitingiem:

  1. Eksporter dostarcza towar do importera.
  2. Importer wystawia weksel na rzecz eksportera, gwarantując zapłatę w określonym terminie.
  3. Eksporter przenosi weksel na forfaitera (np. bank) poprzez indos.
  4. Forfaiter wypłaca eksporterowi natychmiastową zapłatę, pomniejszoną o dyskonto i prowizję.
  5. Ryzyko realizacji weksla spoczywa wyłącznie na forfaiterze.
  6. W terminie płatności, forfaiter przedstawia weksel do banku importera (lub bezpośrednio do importera) w celu realizacji płatności.

W handlu zagranicznym często stosuje się weksle trasowane (traty), które są wystawiane przez eksportera i akceptowane przez importera (lub jego bank). Procedura forfaitingu dla trat jest analogiczna jak dla weksli własnych dłużnika.

Tabela 2: Porównanie instrumentów płatniczych w handlu międzynarodowym z wykorzystaniem forfaitingu
Instrument Płatniczy Opis Zastosowanie Forfaitingu
Weksel własny dłużnika Zobowiązanie importera do zapłaty, wystawione na rzecz eksportera. Powszechnie akceptowany w forfaitingu, łatwy transfer poprzez indos.
Weksel trasowany (trata) Wystawiony przez eksportera, akceptowany przez importera lub jego bank. Również akceptowalny, wymaga akceptu dłużnika, często stosowany w handlu zagranicznym.
Akredytywa dokumentowa Zobowiązanie banku importera do zapłaty, pod warunkiem spełnienia warunków akredytywy. Podstawa roszczenia wobec banku importera, wysokie bezpieczeństwo, ale może być droższa od weksla.
Źródło: Analiza porównawcza instrumentów finansowania handlu zagranicznego

Alternatywnym instrumentem płatniczym w transakcjach eksportowych jest nieodwołalna akredytywa dokumentowa. W tym przypadku, podstawą roszczenia forfaitera jest akredytywa, a wypłaty dokonuje bank importera, który akredytywę otworzył. Akredytywa dokumentowa oferuje wysoki poziom bezpieczeństwa, ale może być bardziej kosztowna i czasochłonna w obsłudze niż weksel.

Koszty forfaitingu – analiza czynników wpływających na wycenę

Co wpływa na cenę usługi?

Forfaiting, jako usługa finansowa, wiąże się z określonymi kosztami, które ponosi forfetysta. Wysokość tych kosztów jest zależna od szeregu czynników, związanych zarówno z samą wierzytelnością, jak i z ryzykiem transakcji.

Czynniki wpływające na koszty forfaitingu
Kategoria czynnika Opis wpływu na koszt
Wartość wierzytelności Wysokość faktury Im wyższa wartość wierzytelności, tym wyższe nominalne koszty dyskonta i prowizji, ale potencjalnie większe korzyści z szybszego uzyskania środków.
Termin płatności Dłuższy termin płatności wiąże się z wyższym ryzykiem i wyższymi kosztami dyskonta, odzwierciedlając koszt pieniądza w czasie.
Ryzyko Ryzyko kontrahenta Ocena wypłacalności dłużnika (krajowego i zagranicznego) ma kluczowy wpływ na marżę forfaitera. Wyższe ryzyko = wyższa marża.
Ryzyko kursowe (eksport) W forfaitingu eksportowym, ryzyko kursowe waluty faktury jest dodatkowym czynnikiem ryzyka, wpływającym na koszt.
Ryzyko kraju dłużnika (eksport) Ryzyko polityczne i ekonomiczne kraju dłużnika również wpływa na wycenę, szczególnie w niestabilnych regionach.
Zaangażowanie banków Rola dodatkowych banków Uczestnictwo poręczyciela, gwaranta lub banku wystawiającego akredytywę generuje dodatkowe koszty (prowizje, opłaty).

Główne składniki kosztów forfaitingu to odsetki (dyskonto weksla) i prowizje forfaitera. Dyskonto stanowi odpowiednik odsetek, powiązany z rynkowymi stopami procentowymi. Marża forfaitera jest zależna od poziomu ryzyka transakcji.

— Analiza kosztów usług forfaitingowych, Raport Rynku Finansowego 2024

Wady i zalety forfaitingu – kompleksowa ocena

Czy to usługa dla Twojej firmy?

Decyzja o skorzystaniu z forfaitingu powinna być poprzedzona dokładną analizą korzyści i kosztów, w kontekście specyfiki działalności przedsiębiorstwa i jego strategii finansowej. Forfaiting nie jest rozwiązaniem uniwersalnym i, mimo swoich zalet, posiada również ograniczenia.

Tabela 3: Wady i zalety forfaitingu
Wady Zalety
Wysokie koszty usługi, wyższe niż w przypadku faktoringu lub kredytu obrotowego. Poprawa płynności finansowej poprzez szybkie uzyskanie środków z wierzytelności.
Dostępność ograniczona do wierzytelności spełniających rygorystyczne kryteria. Eliminacja ryzyka kredytowego związanego z niewypłacalnością dłużnika (brak regresu).
Wymaga zabezpieczeń bankowych (np. weksel, gwarancja, akredytywa), co generuje dodatkowe formalności. Uproszczenie zarządzania wierzytelnościami i procesów windykacyjnych (przekazanie ich forfaiterowi).
Możliwość finansowania handlu międzynarodowego i transakcji eksportowych, szczególnie w krajach o podwyższonym ryzyku.
Źródło: Podsumowanie wad i zalet forfaitingu na podstawie analizy literatury i praktyki rynkowej

Główną wadą forfaitingurelatywnie wysokie koszty, co sprawia, że usługa ta jest najbardziej opłacalna dla przedsiębiorstw z wysokimi marżami handlowymi. W konkurencyjnym środowisku rynkowym, gdzie presja na ceny jest silna, uzyskanie odpowiedniej marży, która uzasadni koszty forfaitingu, może być wyzwaniem.

Podsumowując: Forfaiting stanowi cenne narzędzie finansowe, ale jego zastosowanie powinno być starannie przemyślane i dostosowane do indywidualnych potrzeb i możliwości przedsiębiorstwa. Kluczowe jest dokładne zważenie korzyści z szybkiego uzyskania środków i eliminacji ryzyka kredytowego, w kontekście kosztów usługi i alternatywnych źródeł finansowania.

Podsumowanie – Forfaiting jako strategiczne narzędzie finansowe

W dynamicznym i niepewnym środowisku gospodarczym, forfaiting jawi się jako strategiczne narzędzie, umożliwiające przedsiębiorstwom skuteczne zarządzanie płynnością finansową i ryzykiem kredytowym, szczególnie w transakcjach handlowych o charakterze międzynarodowym. Pomimo wyższych kosztów w porównaniu do innych form finansowania, forfaiting oferuje unikalne korzyści, takie jak brak regresu i szybki dostęp do gotówki, co czyni go atrakcyjnym rozwiązaniem dla firm, dla których bezpieczeństwo i pewność płatności są priorytetem.

Wykorzystanie forfaitingu, świadomie i strategicznie, może stanowić istotny element budowania stabilności finansowej przedsiębiorstwa i wzmacniania jego pozycji na rynku globalnym. Decyzja o jego zastosowaniu powinna być integralną częścią kompleksowej strategii finansowej firmy, uwzględniającej jej specyfikę, cele i tolerancję na ryzyko.

Konkluzja – Ekspert Finansowy CXO.pl
  1. Zastanów się: Czy forfaiting jest odpowiedni dla Twojej firmy?
  2. Analizuj: Porównaj koszty i korzyści forfaitingu z alternatywnymi rozwiązaniami.
  3. Konsultuj: Skonsultuj się z doradcami finansowymi, aby podjąć najlepszą decyzję.

Co to jest forfaiting i jak działa?

Forfaiting to usługa finansowa polegająca na wykupie wierzytelności handlowych (zwykle średnio- lub długoterminowych) od firm przez instytucję finansową (forfaitera) przed terminem ich płatności. Firma (forfetysta) otrzymuje natychmiast gotówkę, a ryzyko niewypłacalności dłużnika przejmuje forfaiter. Jest to zawsze transakcja bez regresu, co oznacza, że forfaiter nie ma prawa dochodzić roszczeń od forfetysty w przypadku braku zapłaty.

Jakie rodzaje wierzytelności kwalifikują się do forfaitingu?

Do forfaitingu kwalifikują się wierzytelności handlowe wynikające z transakcji sprzedaży towarów lub usług z odroczonym terminem płatności, często w handlu międzynarodowym. Wierzytelności muszą być bezsporne, nieprzeterminowane, nieobciążone roszczeniami osób trzecich i zbywalne. Zwykle wymagane jest zabezpieczenie bankowe, takie jak poręczenie wekslowe banku, gwarancja bankowa lub akredytywa.

Kto uczestniczy w transakcji forfaitingowej?

W transakcji forfaitingowej uczestniczą trzy główne strony: forfetysta (firma sprzedająca wierzytelność), forfaiter (instytucja finansowa wykupująca wierzytelność) i dłużnik forfaitingowy (podmiot zobowiązany do spłaty wierzytelności). W bardziej złożonych transakcjach mogą uczestniczyć również banki udzielające poręczeń lub akredytyw.

Co oznacza zasada 'bez regresu’ w forfaitingu?

Zasada 'bez regresu’ jest kluczowa dla forfaitingu. Oznacza, że po sprzedaży wierzytelności forfaiterowi, ryzyko niewypłacalności dłużnika w całości przechodzi na forfaitera. Forfaiter nie może dochodzić roszczeń od firmy (forfetysty), która sprzedała wierzytelność, nawet jeśli dłużnik nie zapłaci.

Jakie są koszty forfaitingu i od czego zależą?

Koszty forfaitingu obejmują głównie dyskonto (odsetki od wartości wierzytelności) i prowizje forfaitera. Wysokość kosztów zależy od kilku czynników, takich jak wartość wierzytelności, termin płatności, ryzyko związane z dłużnikiem (wypłacalność, kraj pochodzenia), ryzyko kursowe w przypadku transakcji eksportowych oraz zaangażowanie dodatkowych banków (np. poręczycieli).

Jakie są zalety forfaitingu dla firmy?

Zaletami forfaitingu są: szybka poprawa płynności finansowej poprzez natychmiastowe uzyskanie gotówki, eliminacja ryzyka kredytowego związanego z niewypłacalnością dłużnika, uproszczenie zarządzania wierzytelnościami i procesów windykacyjnych, oraz możliwość finansowania handlu międzynarodowego, szczególnie w krajach o podwyższonym ryzyku.

Jakie są wady forfaitingu i kiedy może być mniej korzystny?

Wadą forfaitingu są wyższe koszty w porównaniu do innych form finansowania, takich jak faktoring czy kredyt obrotowy. Dostępność forfaitingu jest również ograniczona do wierzytelności spełniających rygorystyczne kryteria i wymagających zabezpieczeń bankowych. Forfaiting może być mniej korzystny dla firm z niskimi marżami handlowymi, dla których wysokie koszty usługi mogą być nieopłacalne.

W jakich sytuacjach forfaiting jest szczególnie przydatny?

Forfaiting jest szczególnie przydatny w handlu międzynarodowym, gdzie ryzyko polityczne i ekonomiczne jest wyższe, a bezpieczeństwo płatności kluczowe. Jest również korzystny dla firm eksportujących do krajów o podwyższonym ryzyku, oraz dla przedsiębiorstw potrzebujących szybkiej poprawy płynności finansowej i chcących uniknąć ryzyka kredytowego związanego z długoterminowymi wierzytelnościami.

Jakie instrumenty płatnicze są najczęściej wykorzystywane w forfaitingu?

Najczęściej w forfaitingu wykorzystywane są weksle (własne dłużnika lub trasowane akceptowane przez dłużnika) oraz akredytywy dokumentowe. Weksel ułatwia i przyspiesza transfer wierzytelności, a akredytywa dokumentowa oferuje wysoki poziom bezpieczeństwa, choć może być droższa i bardziej czasochłonna w obsłudze.

Czy forfaiting jest odpowiedni dla każdej firmy?

Forfaiting nie jest rozwiązaniem uniwersalnym i nie jest odpowiedni dla każdej firmy. Decyzja o skorzystaniu z forfaitingu powinna być poprzedzona dokładną analizą korzyści i kosztów, w kontekście specyfiki działalności przedsiębiorstwa, jego strategii finansowej i tolerancji na ryzyko. Jest szczególnie polecany firmom z wyższymi marżami handlowymi i w handlu międzynarodowym.

Comments

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *