ERP II – narodziny nowego standardu
Artykuł archiwalny z . Mimo upływu czasu, koncepcje w nim przedstawione pozostają aktualne i stanowią fundament nowoczesnego zarządzania przedsiębiorstwem.
Na przełomie lat 2000/2001 analitycy GG zdefiniowali na nowo znane od połowy lat 90. pojęcie ERP, tworząc definicję nowego standardu aplikacji do zarządzania organizacjami – ERP II. Początkowo mogło się wydawać, że przejście od ERP do ERP II to jedynie zmiana nazewnictwa, jednakże bliższe spojrzenie na ERP II pozwala szybko dostrzec, że mamy do czynienia z zupełnie nową jakością we wspomaganiu informatycznym procesów zarządzania. (patrz: tabela porównawcza)
- c-commerce
- Kluczowe pojęcie w nowym standardzie, gdzie litera „c” pochodzi od słowa „collaborative”, czyli współpraca. Wyjaśnienie z przykładem użycia w kontekście ERP II.
Mówiąc najogólniej, ERP II to zbiór aplikacji, metod zarządzania, procesów biznesowych, technologii i usług, którego celem jest wspieranie zaawansowanej współpracy pomiędzy organizacjami gospodarczymi.
| Kategoria | ERP | ERP II | |
|---|---|---|---|
| Zakres Funkcjonalny | Procesy | Wewnętrzne | Rozszerzone (wewnętrzne i zewnętrzne) |
| Integracja | Modułowa | Zintegrowana (z CRM, SCM, e-commerce) | |
| Orientacja | Efektywność Operacyjna | Współpraca i elastyczność | |
Fundament ERP II: Otwartość i Współpraca
Podstawowym założeniem ERP II jest otwarcie procesów biznesowych, systemów informacyjnych i systemów IT organizacji na jej partnerów, dostawców i klientów. (por. lista poniżej)
Informatycznym sercem ERP II nadal pozostają aplikacje do zarządzania efektywnością procesów wewnątrz organizacji, czyli klasyczne systemy ERP. Jednak w ERP II zostały one rozszerzone i funkcjonalnie zintegrowane z systemami CRM (zarządzania relacjami z klientami), aplikacjami e-commerce (elektronicznych zakupów i sprzedaży), systemami SCM (zarządzania łańcuchem dostaw) oraz specjalistycznymi aplikacjami finansowymi i analitycznymi BI.
- Systemy CRM
- Aplikacje e-commerce
- Systemy SCM
- Specjalistyczne aplikacje BI
„Kluczowym aspektem ERP II jest integracja zewnętrzna, umożliwiająca firmom współpracę i wymianę danych z partnerami biznesowymi w czasie rzeczywistym.”
Definicja Gartnera: Strategia Integracji
Według definicji Gartnera:
„ERP II to strategia zintegrowania, za pomocą technologii informatycznych, wszystkich aspektów działalności firmy. ERP II bazuje na fundamencie zbudowanym przez ERP i rozszerza jego funkcje poza granice przedsiębiorstwa, aby odzwierciedlić jego pozycję w łańcuchu dostaw i wartości. Wdrożenie ERP II może być realizowane zarówno poprzez rozwiązania jednego dostawcy, jak i z wykorzystaniem różnorodnych, najlepszych w swojej klasie systemów.”
Uwaga: Warto podkreślić, że definicja ta akcentuje strategiczne podejście do ERP II, a nie tylko technologiczne.
- Strategia Integracji
- Definicja Gartnera kładzie nacisk na integrację jako kluczowy element ERP II, wykraczający poza tradycyjne granice ERP.
| Element | Opis |
|---|---|
| Integracja | Wszystkich aspektów działalności firmy |
| Fundament | Baza ERP |
| Rozszerzenie | Poza granice przedsiębiorstwa |
Przekraczanie Granic Organizacji
ERP II stanowi syntezę dwóch różnych filozofii wykorzystania IT we wspieraniu procesów biznesowych: tradycyjnego ERP, znanego od lat, oraz paradygmatu nowej gospodarki, czyli e-biznesu.
Klasyczne ERP koncentrowało się na optymalizacji procesów wewnętrznych firmy. E-biznes natomiast kładł nacisk na efektywne i intuicyjne techniki interakcji online oraz nowe zjawiska, takie jak mikromarketing i syndykalizacja treści informacyjnych. Około roku 2000 firmy, zarówno te z „starej”, jak i „nowej” gospodarki, doszły do wniosku, że najbardziej racjonalnym podejściem jest połączenie najlepszych elementów obu modeli biznesowych.
Celem stało się wypracowanie nowego modelu, który łączyłby szybkość, innowacyjność i elastyczność nowej gospodarki z klasyczną segmentacją rynku, kontrolą kosztów i fundamentalnym znaczeniem przepływów pieniężnych (cash flow) dla przedsiębiorstwa, charakterystycznymi dla starej gospodarki.
Tradycyjne ERP vs. E-biznes:
Dwie ścieżki ewolucji, zbiegające się w ERP II.
Nowy Paradygmat Strategiczny: Firma Wirtualna
Kluczowym pojęciem dla zastosowań ERP II jest koncepcja firmy wirtualnej (VE). Mimo braku jednej, powszechnie akceptowanej definicji VE, istnieje szereg cech wspólnych dla wszystkich firm wirtualnych. Charakterystyczne cechy firmy wirtualnej to:
- Firma Wirtualna (VE)
- Nowy paradygmat strategiczny w ERP II, charakteryzujący się elastycznością i współpracą.
- Wykorzystanie sieci informatycznych.
- Kompetencje stanowiące rdzeń działalności.
- Tymczasowość struktur organizacyjnych.
- Brak ograniczeń geograficznych.
- Zaufanie i wzajemne korzyści partnerów.
Powyższa charakterystyka odnosi się do zespołu firm różnej wielkości, które wspólnie tworzą organizm gospodarczy realizujący pełen zakres procesów biznesowych – od interakcji z klientem, poprzez projektowanie i rozwój produktu, aż po koordynację zadań operacyjnych sieci kooperantów z wykorzystaniem zaawansowanych technologii informatycznych. Pomimo dużej niezależności poszczególnych komponentów, firma wirtualna na czas realizacji zlecenia klienta staje się skonsolidowanym organizmem gospodarczym o strukturze sieciowej.
Początkowo, propagatorzy idei firm wirtualnych silnie akcentowali aspekty technologiczne tworzenia VE.
Z czasem, gdy rozwiązania technologiczne stały się powszechne i stosunkowo łatwo dostępne na rynku, ciężar rozważań nad VE przesunął się w kierunku organizacji i strategii przedsiębiorstwa. Niektórzy eksperci twierdzą wręcz:
„W przypadku VE nie mamy do czynienia z nowym rodzajem organizacji, lecz raczej z odmiennym paradygmatem strategicznym.”
Współcześnie wyzwaniem coraz częściej nie jest technologia, ale sposób postrzegania partnerów, konkurentów i klientów w biznesie. Aby stać się częścią wirtualnego organizmu gospodarczego, firma musi zdecydować się na częściowe ujawnienie swoich planów produkcyjnych, marketingowych, sprzedażowych i innych. Wiele przedsiębiorstw traktuje te informacje jako poufne i pozostaje „informatyczną twierdzą”. Tymczasem esencją firmy wirtualnej jest współpraca klientów, producentów i dostawców w pogłębiającej się relacji, zbudowanej na wzajemnym zaufaniu.
Firma wirtualna może przyjmować różne formy. Najczęściej spotykane to:
- Wirtualne konsorcja.
- Sieci franczyzowe.
- Organizacje uczące się.
- Różnego rodzaju alianse strategiczne.
Firmy wirtualne mogą być organizacjami komercyjnymi, instytucjami rządowymi, uniwersytetami, organizacjami społecznymi, a nawet grupami osób o podobnych poglądach i celach. Obserwatorzy rynku IT wskazują, że przechodzenie do wirtualnej obsługi procesów biznesowych jest procesem ciągłym i należy raczej mówić o stopniu wirtualizacji danej firmy. Stąd też pojawiły się liczne próby stworzenia tzw. Indeksu Wirtualności, określającego poziom zwirtualizowania danej branży lub konkretnego przedsiębiorstwa.
Dodaj komentarz